5 SIMPLE TECHNIQUES FOR نیلینگ

5 Simple Techniques For نیلینگ

5 Simple Techniques For نیلینگ

Blog Article

عدم اجرای طول عمق گمانه‌ها به‌صورت آزادانه در مجاورت تاسیسات شهری

این یکی از رایج ترین سوالات کارفرمایان محترم قبل از اجرای سازه نگهبان و نیلینگ است که داشتن یک تحلیل قیمت واقعی از آن می تواند کمک بسیار زیادی در این انتخاب داشته باشد.

سیستم میخکوبی یا نیلینگ، فرآیندی است که اجرای آن نیاز به تبحر خاص و ویژه دارد. هرچند که فضا و موقعیت زمین برای انجام این فرآیند بسیار حیاتی هستند، اما اهمیت حضور مهندسان باتجربه و متخصص در این زمینه تأثیر بسزایی در نتیجه کار خواهد داشت.

در جاهایی که تراز آب‌های زیرزمینی بالا بوده، احتمال بالا آمدن آن‌ها و یا امکان ورود آب به خاک از هر طریقی مثل برف و باران وجود داشته باشد، پیش از مش گذاری و اجرای شاتکریت نیاز به تعبیه سیستم زهکشی توسط نوارهای زهکش یا زهکش‌‌های لوله‌ای عمقی است.

از دیدگاه اصول علمی مطرح در مهندسی ژئوتکنیک، روش نیلینگ به صورت مقاوم [۱] عمل کرده و اثر خود را از طریق اندرکنش خاک – میلگرد [۲] حاصل از ایجاد تغییرشکل در خاک اعمال می کند. از این رو استفاده از سیستم نیلینگ در موقعیت هایی که حساسیت به تغییرمکان های ناشی از گودبرداری بالابوده و یا در مجاورت سازه های حساس، قدیمی و فرسوده واقع هستند، و یا شامل خاک های نرم و متوسط به لحاظ سختی و مقاومت هستند، بطور کلی توصیه نمی گردد.

همچنین در صورت نیاز به انجام بهسازی خاک قبل از اجرای سازه نگهبان می‌توان از روش‌هایی مانند جت گروتینگ و میکروپایل استفاده کرد.

در هر یک از روش های فوق بنا به مقتضیات طراحی، المانی به عنوان دیوار حائل می تواند وجود داشته باشد. این المان می تواند دیوار دیافراگمی، شمع های مماسی بتنی، ستون های جت گروتینگ و اختلاط عمقی، شمع های نگهبان فلزی، سپر یا المان های مشابه باشد.

با توجه به ویژگی‌های منحصر به فرد هر گود و وجود عدم قطعیت ها و تنوع متعدد در:

گاهی در چند متر ابتدایی خاکبرداری به دلیل نزدیکی گود به خیابان و نیلینگ احتمال آسیب زدن به تاسیسات شهری یا احتمال ورود میخ‌ها به زیرزمین ساختمان‌های مجاور، اجرای عملیات نیلینگ (میخ کوبی) امکان پذیر نیست.

روش نیلینگ در سال ۱۹۶۰ میلادی برای اولین بار مورد بحث و بررسی قرار گرفت. این روش بر اساس روش سیستم مهاربندی و پیچ کردن سنگ ها می باشد. اولین بار این سیستم پایدارسازی برای حفر تونلی در استرالیا در سال ۱۹۶۰ به کار گرفته شد. در این تونل برای پایدارسازی از آرماتور، تزریق دوغاب سیمان و شاتکریت استفاده گردید.

همچنین، استفاده از خاک مناسب و با ویژگی‌های قابل‌قبول برای اجرا، ازجمله نکات حائز اهمیت در این روش است.

همچنین، در متد میخ کوبی، قسمت کمتری از خاک به حالت مسطح در می‌آید که باعث کاهش تخریب محیط و حفظ زمین‌ می‌شود.

تزریق دوغاب درون گمانه‌ها باعث افزایش عملکرد و بهبود مشخصات مکانیکی خاک می‌شود

عوارض و تاسیسات پیش بینی نشده تحت الارضی شامل انباره و میله چاه‌های فاضلاب،

Report this page